تو انجمن امیدواری یه موضوعی رو مطرح کردم که چند وقتیه شده دغدغه ی ذهنیم ! و دیدم استقبال خوبی شده.. قضیه از اونجا شروع میشه که در پی ریشه یابی مسائلم رسیدم به سخنرانی دکتر هولاکویی.. اون قسمتش که درمورد کودک درون بود رو شنیدم که به کل تصور من رو راجع به بچه داری و نگهداری از بچه عوض کرد..
سلام به همه ی امیدواری های عزیز.یه موضوعی چند وقته ذهنمو به خودش مشغول کرده , گفتم که تاپیک باز کنم تا از نظر شما دوستان هم با خبر بشم.من چند وقت قبل یه سخنرانی گوش میدادم از اقای "فرهنگ هولاکویی" درمورد "کودک درون".خلاصه حرفاشون این بود که بسیاری از خلاهایی که ما در دوران بزرگسالی داریم و حتی بسیاری از مشکلات روانی بزرگسالی ناشی از 5-7 سال اول زندگیه..یعنی همه ی وجودِ یه ادم در اون چند سال اول شکل میگیره.مثلا" یه جایی نوشته بود از نقل ایشون که پدرو مادر باید روزی یه بار به بچه ش بگه معذرت میخوام,اشتباه کردم!!تا بچه بدونه اشتباه کردن جزئی از ادمِ و کمال گرا بار نیاد!یا اینکه باید کارهایی انجام بده تا اعتماد به نفس رو تو بچه افزایش بده.این چیزها رو که شنیدم و دیدم تو فکر فرو رفتم اینکه اون چیزی که من دور وربرم میبینم خیلی فرق داره با اون چیزی که اقای هولاکویی گفتن.مثلا" چیزی که همه ی ما میبینیم اینه که یه پدرو مادر اونقدری که باید برا بچه ش و تغذیه روحیش وقت نمیذارن!اینجوری که جا افتاده اینه که پدرو مادر تصمیم میگیرن بچه بیارن و بعدش فکر میکنن اگه نیازهای مادی بچه رفع بشه دیگه تمومه و خیلی به خودشون افتخار میکنن که بهشت زیر پاشونه واصلا" به این فکر نمیکنن که این بچه هر چیزی رو که یاد میگیره از اوناس.و این بچه مثل گیاهی که نیاز به مراقبت و توجه داره باید تغذیه ی روحی بشه! بعدم از بچه ها توقع احترام و محبت دارن و توقع دارن بچه ها همونی بشن که اونا میخوان! اکثرا" بچه دار شدن رو مثل یه اتفاقی میدونن که باید بیافته.و همیشه این چرا تو ذهنمنه که چرا تربیت بچه بین پدر و مادرها اینقدر سهل انگارانه بر خورد میشه؟ یعنی اینقدر نمدونن که سرونوشت یه انساس رو گرفتن دستشون و هر سهل انگاری ای منجر به نابود شدن اینده اون ادم میشه؟یه جای دیگه خوندمن نوشته بود تربیت بچه از 20 سال قبل از تولدش شروع میشه! یعنی از زمانی که پدرومادرش کودک یا نوجون هستن از اون زمان شکلی که گرفتن باعث میشه همون شکل رو بچه شون هم بگیره.خلاصه میخوام نظر شما دوستان رو هم در این مورد جویا بشم وموافقان و مخالفان نظرشون رو بگن.
در این راستا خیلی از اعضا اومدن و نظرشون رو گفتن.از بین اونها نظرات خانم "نازنین" که سمت مشاور انجمن رو دارن واسم جالب بود :
دوستان این عکسی که درمقابل می بینید عکس بچه ای است که من وخواهرم ترسیم کرده ایم بدون اینکه ازذهنیت هم درمورد کشیدن عکس کودک آگاه باشیم.همانطور که ملاحظه می کنید یکی از ماعکس یه پسرراکشیده ودیگری عکس یک دختررا وهرکدام نیز به صورت خیلی متفاوت درکشیدن اندام و...عمل کرده ایم .
این تمرین درواقع نشان می دهد که پدرومادرهرکدام آنچه راکه ازتربیت یک کودک درذهن خوددارند عمل می کنند بدون اینکه توجه کنند باهماهنگی هم کودکی را پرورش دهند،مثلا اگر من وخواهر تصمیم می گرفتیم که باهماهنگی هم کودکی راترسیم کنیم باهم هماهنگ می شدیم که اولاً نقاشی یک کودک را دختر بکشیم یاپسر بعد نحوه کشیدن اندام ولباسش راهماهنگ می شدیم .به طورخلاصه بگویم اگر پدرومادر باهم درتربیت یک کودک هماهنگ عمل نکنند یک شخصیت دوگانه یاچندگانه دربچه به وجود می آورند که این بچه قطعا درهنگام بزرگسالی روانی ناآرام خواهد داشت همان چیزی که کاملا مشاهده می کنیم.
کاملش--> آیا مسئولیت پذیری برای پدر و مادرها تعریف نشده ؟؟
خوبه که این طرز فکرو دارم ولی بدیش اینه که جایی زندگی میکنم این افکار ارزشی نداره ! و به جای پذیرش رد میکنن!
